Łowienie sieczki spod nóg

czyli zawodnicze ultra-feederowe łowienie według Tomka

Szybkościowe łowienie sieczki – zacznijmy od tego, że nie każdy jest jego miłośnikiem. Niestety, przy chęci osiągania dobrych wyników na zawodach, metoda, którą będę opisywał, jest często podstawą zawodniczego łowienia. Wiele osób się ze mną nie zgodzi i w zaparte będą stawiać na swoim. Zawodnicy często sięgają po to rozwiązanie jako „awaryjne” wyjście z sytuacji, kiedy większa ryba nie odpala. Jednak przeważnie wielu z tych zawodników w trakcie trwania tury nie ma już szans na dobry wynik. Tak zwane ratowanie się drobnicą w połowie zawodów nie daje już perspektywy na zajęcie czołowego miejsca.

Myślę, że koledzy z mojego Teamu przekonali się o tym już na własnej skórze (nie tylko oni). We właściwych okolicznościach i przy dobrym podejściu do warunków panujących na łowisku można zdeklasować całą stawkę poprzez szybkościowe łowienie drobnicy. Decyzję o łowieniu drobnej ryby trzeba podjąć na treningach, to obowiązek, zanim przystąpimy do zawodów. Musimy być pewni, że małej ryby jest wystarczająco dużo, aby walczyć z zawodnikami, którzy nastawią się na ryby większe.

Po przetrenowaniu wody, kiedy stwierdzimy, że tak jest, najważniejszą rzeczą to łowienie od pierwszego do ostatniego sygnału tego, co założyliśmy. Jeżeli zaczniemy to robić po godzinie trwania zawodów, niestety nasze szanse mocno spadają, zwłaszcza z szybkimi zawodnikami, którzy tego błędu nie popełnią. Swoje treningi przepracowuje zazwyczaj z kolegami, każdy bada wodę i staramy się do tego podchodzić bardzo sumiennie. Po takich sesjach widzę, czy to ma sens, czy nie. Najlepszym sposobem jest zważenie swojego dorobku i porównanie wagi ryb z kolegami. Rybki można (a nawet należy) policzyć, zważyć, a wynik wagowy podzielić przez ilość ryb złowionych. Da nam to jasny obraz tego, co prawdopodobnie będzie się działo na zawodach.

Jesteśmy w stanie kontrolować z dość dużą dokładnością wagę złowionych ryb w trakcie trwania tury. Nie musimy się martwić, jeżeli u sąsiada zobaczymy 2-3 rybki za 300-400 PKT. My wiemy, że u nas w siatce znajduje się 50 rybek o średniej wadze 30 gramów… Liczyć każdy umie, a na zawodach to podstawa.

Sprzęt, przygotowanie stanowiska pod szybkościowe łowienie sieczki

Platforma – im wyżej siedzisz, tym mniejsza szansa, że coś będzie Cię drażnić 🙂 , ale można się obyć bez tego, nie ukrywam jednak, że to bardzo ważna rzecz.

Minimalizm na stanowisku – im mniej, tym lepiej. Bardzo ważnym elementem to czyste stanowisko wokoło naszego siedziska, brak wysokiej trawy, krzaków i wszystkiego, o co możemy się zaczepić. Jeżeli takie przeszkody będą na naszym wylosowanym miejscu, zawsze przydadzą się nóż i rękawiczki.

Wędka – w moim uznaniu najlepsza to taka z pełną parabolą, nie boję się wędek krótkich, nawet 7 ft. Długość kija zależy od odległości, przyjmujemy jednak, że łowimy mniej więcej na 9-12 metrze, mi na takim dystansie najlepiej łowi się wędkami o długości 8-9 ft.
Pełny parabolik pięknie amortyzuje i pozwala na więcej błędów. Taka wędka ratuje nas też w sytuacjach, kiedy w łowisku zaskoczy nas większa ryba. To nie zdarza się rzadko i na chwilę trzeba porzucić szybkościowe łowienie sieczki.

Zestaw – u mnie, jest to zawsze plecionka max 0,06 z dowiązaną skrętką. Na końcu skrętki zawsze umieszczam najmniejszy możliwy swivel. Niestety haki, którymi zazwyczaj łowię, szybko ulegają zniszczeniu, kiedy ryby biorą z tak dużą częstotliwością. Trzeba to wziąć na klatę – przyponów troszkę będziemy zużywać. Jednak, zmiana na tym systemie jest praktycznie natychmiastowa.

Przypony – od 50 do 100 cm, zdarza się i 150cm. O grubości zazwyczaj 0,06 do 0,10. Haki dopasowane w trakcie treningu zazwyczaj małe nr 26-22.

Koszyk – najczęściej 15-20 gramów, prawie zawsze w najmniejszym rozmiarze, ciut większy można założyć, kiedy ryb jest dużo i mamy pewność, że wszystko będzie konsumowane na bieżąco.

Zanęty i przynęty 

Temat rzeka… ale można zakodować sobie kilka schematów. 

Uklejka – zanęty które pracują natychmiastowo, bardzo drobne np. Sensas Surface, Record 515 czy Ablettes osobno o różnych konsystencjach, razem z glinką czy bez, wszystko do przetestowania na treningu. 

Drobna płotka – wszelkiej maści zanęty płotkowe, oczywiście o drobnej frakcji, z dodatkiem zanęty uklejowej.

Ryby wielkości 30-100 PKT płocie, leszczyki i krąpiki -tutaj można już zrezygnować z zanęt z frakcją jak mąka do pizzy 🙂 a zacząć dodawać grubszej frakcji.

Pamiętajcie, że to tylko prosty schemat, od którego można zacząć trening. Wiadomo, że samą mieszankę, proporcje gliny, ziemi należy dostosować do warunków nad wodą. 

W zależności, czy łowimy z opadu i chcemy, aby zanęta pracowała i wabiła ryby już od momentu uderzenia koszyka o taflę wody przez całą jej głębokość, czy łowimy z dna, próbując dostać się do większej drobnicy i niekoniecznie chcemy robić zamęt w toni, musimy dostosować mieszanki, dodatki i proporcje, tak aby osiągać jak najlepsze tempo łowienia ryb. Pamiętać należy o tym, żeby nie przesadzać z żarciem, ryby nęcimy, nie karmimy! 

Dodatki i przynęty.

Każdy ma swoje ulubione. U mnie najczęściej jest to konopia, wanilia, pieczywo fluo (często przesiewam na sitku, większość producentów robi baaardzo grube pieczywo) 

Przynęty standardowo – jokers, hakowa i pinka.

Grube przynęty typu kaster, gruby biały i gnojak – zazwyczaj nie przydają się do takiego łowienia, ale zawsze możemy je wykorzystać do zrobienia bardzo mocno sklejonych wałków i w trakcie wstępnego nęcenia posadzić na dno kilka takich przyjemności dla większej rybki, która jeżeli do nas podpłynie będzie miała się przy czym zatrzymać, a sama drobna ryba zainteresuje się tym co będziemy podawać na bieżąco.

Mam nadzieję, że choć trochę udało mi się przybliżyć wam szybkościowe łowienie sieczki i sami kiedyś spróbujecie tej techniki wędkowania 🙂

Pozdro,

Tomasz Grobosz

Zapraszam również na mój fanpage na facebooku

Przeczytajcie również inne artykuły związane z wędkarstwem rekreacyjnym.